با نام «حَسَن»، باب يازدهم كتاب امامت نگاشته مي شود و اين، مژده اي است براي ما كه چيزي به

كليّت روشني نمانده است. چيزي نمانده به سرزدنِ يگانه گوهر عشق و اتمام حجت.

از هم اكنون، دنيا چشمان پرفروغش را به انتظار مي نشيند.

مي آيد امروز؛ يازدهمين ستاره، يازدهمين ماه، امام ثانيه هاي سلوك،

امام جبين بر افروخته ازجلاي جان، از كثرت طاعت، از اوج خشوع

او آمده است؛ تا خورشيد، مبدأ همه آيينه ها باشد. شكفتن بهار در بهاري دل انگيزتر؛

دميدن گلِ حُسن در حُسني فزون تر، روييدن گلي دلرُباتر در گلستان طاها!

قدم بر چشم هاي زمين نهاده اي و جهان روشن شد. صفا آورده اي به ماتمكده دل دنيا!

روشنايي آوردي به شب هاي بي ستاره اهالي!

اي ستاره دنباله دار! عشق، امروز، در سايبان مهرباني تو منزل مي كند.

ولادت امام حسن عسكري(ع) مبارك باد.